Diferencia entre revisiones de «Pregunta 2- "Cantarte hei, Galicia"»
De Wikimpace
| Línea 84: | Línea 84: | ||
alivio das penas. | alivio das penas. | ||
(De '''''Cantares gallegos''''', I, IV) | (De '''''Cantares gallegos''''', I, IV) | ||
| + | |||
| + | == A partir de estos versos de ''Cantares gallegos'', justifique el título del poemario. ¿Cuál es la intención de la autora? == | ||
| + | |||
| + | |||
| + | == ¿Por qué Rosalía usa el gallego en sus poemas? == | ||
| + | |||
| + | |||
| + | == ¿Cuáles son las quejas de la poeta, de qué sufrimientos habla en su poemario? == | ||
Revisión de 23:45 23 abr 2019
Cantarte hei, Galicia, teus dulces cantares, que así mo pediron na veira do mare. Cantarte hei, Galicia, na lengua gallega, consolo dos males, alivio das penas. Mimosa, soave, sentida, queixosa; encanta si ríe, conmove si chora. Cal ela, ningunha tan doce que cante soidades amargas, sospiros amantes, misterios da tarde, murmuxos da noite: Cantarte hei, Galicia, na beira das fontes. Que así mo pediron, que así mo mandaron, que cante e que cante na lengua que eu falo. Que así mo mandaron, que así mo dixeron... Xa canto, meniñas. Coidá que comenzo. Con dulce alegría, con brando compás, ó pé das ondiñas que veñen e van. Dios santo premita que aquestes cantares de alivio vos sirvan nos vosos pesares; de amabre consolo, de soave contento, cal fartan de dichas compridos deseios. Cantarte hei, Galicia, teus dulces cantares, que así mo pediron na veira do mare. Cantarte hei, Galicia, na lengua gallega, consolo dos males, alivio das penas. De noite, de día, na aurora, na sera, oirésme cantando por montes e veigas. Quen queira me chame, quen queira me obriga: Cantar, cantareille de noite e de día, por darlle contento, por darlle consolo, trocando en sonrisas queixiñas e choros. Buscaime, rapazas, velliñas, mociños, buscaime antre os robres, buscaime antre os millos, nas portas dos ricos, nas portas dos probes, que aquestes cantares a todos responden. A todos, que á Virxen axuda pedín, porque vos console no voso sufrir; nos vosos tormentos, nos vosos pesares. Coidá que comenso... Meniñas, ¡Dios diante! Cantarte hei, Galicia, teus dulces cantares, que así mo pediron na veira do mare. Cantarte hei, Galicia, na lengua gallega, consolo dos males, alivio das penas. (De Cantares gallegos, I, IV)